ZUS kontra wspólnicy?
Art. 176 KSH – na czym polega?
Artykuł 176 Kodeksu spółek handlowych reguluje sytuację, w której wspólnicy spółki z o.o. zobowiązują się do wnoszenia na rzecz spółki świadczeń niepieniężnych. Mogą to być np. usługi, prace, dostarczanie towarów czy udostępnianie sprzętu.
W praktyce oznacza to, że wspólnik – poza wniesieniem wkładu do spółki – może zobowiązać się do wykonywania określonych czynności na jej rzecz.
Czy świadczenia niepieniężne wspólników podlegają ZUS?
Od kilku lat trwa spór, czy tego typu świadczenia są podstawą do naliczania składek ZUS. Organy ubezpieczeniowe próbują wykazywać, że wspólnik, który wykonuje świadczenia niepieniężne, powinien być traktowany podobnie jak osoba zatrudniona.
Jednak art. 176 KSH nie tworzy stosunku pracy ani umowy zlecenia – to odrębne zobowiązanie korporacyjne, które wynika z samej umowy spółki.
Stanowisko ZUS
ZUS coraz częściej próbuje kwestionować tego typu zapisy i doszukiwać się obowiązku składkowego. Dla spółek oznacza to ryzyko sporów, a nawet decyzji nakazujących zapłatę zaległych składek.
Stanowisko praktyki i orzecznictwa
W orzecznictwie sądowym można znaleźć przykłady, które wskazują, że świadczenia niepieniężne nie stanowią podstawy do objęcia wspólnika obowiązkowymi składkami ZUS. Każdą sytuację trzeba jednak oceniać indywidualnie – liczy się treść umowy spółki i faktyczne wykonywanie obowiązków.
Jak zabezpieczyć spółkę i wspólników?
- Dokładnie określić w umowie spółki, jakie świadczenia niepieniężne są wnoszone.
- Zadbać o to, aby świadczenia nie były mylone z pracą etatową czy usługą zlecenia.
- W razie wątpliwości – wystąpić o interpretację indywidualną lub skonsultować konstrukcję umowy z prawnikiem.
Podsumowanie
Art. 176 KSH daje spółkom elastyczność, ale równocześnie budzi kontrowersje ze strony ZUS. Dobrze przygotowana umowa spółki pozwala uniknąć ryzyka i jasno oddziela świadczenia wspólników od obowiązków pracowniczych.
Skontaktuj się ze mną poprzez formularz kontaktowy!